Няхай задумлівы ліхтар
 Табе сьпявае калыханку,
 Каб пяцьдзесят няўлоўных мар
 Змагла ты адшукаць да ранку,
 Вярнуць напаўзабыты сон бязважкай згадкай пра сустрэчу.
 Я выбіраю “савін’ён”, я не планую гэты вечар.

 За небакраем кожны раз 
 Мы сустракаем сем анёлаў.
 Яны ўсьміхаюцца ў адказ,
 Бо мы з анёламі знаёмы.
 Мы марым быць яшчэ хутчэй, няіснага ўбачыць здані,
 Сустрэцца позіркам вачэй з усімі створанымі намі.

 Ты будзеш небам,
 Я буду ў небе – 
 Госьць.
 Шкада, што неба – 
 Ёсьць.

 Сьвет засакрэчаны ў некалькіх словах,
 Некалькіх словах нечай размовы,
 Нечай размовы на некалькіх мовах –
 Сьвет засакрэчаны ў шэрагу словаў.

 Ты будзеш небам,
 Я буду ў небе – 

 Шлях у бязважкай і белай прасторы,
 Белай прасторы, знаёмай і новай,
 Знаёмы і новы, разам паўторым – 
 Шлях у бязважкай і белай прасторы.

 Ты будзеш небам,
 Я буду ў небе – 
 Госьць.
 Шкада, што неба…