Давай папраўдзе – мы проста не ўмеем чакаць.
Усё й адразу калі не атрнымалі, то ўзяць.
І ў нашых жылах закіпае кроў,
Чуць не [bad word] больш непатрэбных слоў,
Таму заходзім хутка: “Твар у падлогу! Усім ляжаць! Маўчаць!”.

Не выключай музыку, зрабі грамчэй,
Хай вецер у твар дуе нам, вокны адкрый.
І ты просіш не спыняць аўто,
А я не планаваў усё адно,
І калі раптам давядзецца нам 
Недацягнуць да ранку, то так і трэба.

Усё па плане. Няхай разляціцца ўвесь дым.
Адзіны шанец нам выпаў на пробу дваім.
Не скарыстаць яго я не магу,
На развітанне стрэлы ўгару,
Таму выходзім хутка, ногі ў рукі, усё хапаць, уцякаць.

Зоркамі шлях высланы, цягне хайвэй.
Нешта мяняць – сэнсу нуль, зараз прасцей.
Сустрэчным святлом слепіць нас, не паніку.
Цісну мацней я на газ, валім адсюль.