Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie chmury:
O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie,
I grzechów naszych zapomnij,. już Panie.

Niebiosa, rosę spuście nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Pociesz się ludu, pociesz w tej niedoli,
Już się przybliża kres twojej niewoli.

Niebiosa, rosę, spuśćcie nam z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury.
Roztwórz się, ziemio i z łona Twojego,
Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.