Օրնիբուն դրվում է հին քարին նոր քարը.
Եվ անունն է մեր հայ շինարար,
Նոր գարունն իր հետ բերում է ցանքն ու վարը.
Մեր անունն է հայ մշակ արդար,
Պետք է իմանա մանուկն իր գիրն ու տառը,
Որ ապրի հայ միտքը դարեդար։

Մեր սրտերը միշտ ամուր են, հուր են,
Մեր թրերը միշտ ամուր են, սուր են,
Եվ թող իմանան բոլորը`
Մեր անունն է հայկական բանակ։

Հայ հազարամյա մեր պատմության տապանը
Մեզ տարուբերել է աշխարհով,
Ետ է մեզ կանչում մեր հարազատ օրրանը
Միշտ հավատարիմ իր կարոտով,
Մերն է լինելու այս նոր հարյուրամյակը,
Վառ լուսավորված ճանապարհով.

Մեր սրտերը միշտ ամուր են, հուր են,
Մեր թրերը միշտ ամուր են, սուր են,
Եվ թող իմանան բոլորը`
Մեր անունն է հայկական բանակ։

Մեր պապենական մեր հայկական հ