Na zboczach gór biały śnieg nocą lśni
i nietknięty stopą trwa
Królestwo samotnej duszy
a królową jestem ja
Posępny wiatr na [bad word] burzy w sercu gra
Choć opieram się to się na nic zda...

Niech nie wie nikt, nie zdradzaj nic
żadnych uczuć, od teraz tak masz żyć
Bez słów, bez snów, łzom nie dać się,
lecz świat już wie!

Mam tę moc! Mam tę moc!
Rozpalę to co się tli
Mam tę moc! Mam tę moc!
Wyjdę i zatrzasnę drzwi
Wszystkim wbrew, na ten gest mnie stać!
Co tam burzy gniew?
Od lat coś w objęcia chłodu mnie pcha...

Z oddali to co wielkie
swój ogrom traci w mig
Dawny strach co ściskał gardło
na zawsze wreszcie znikł

Zobaczę dziś czy sił mam dość,
by wejść na szczyt, odmienić los
i wyjść zza krat, jak wolny ptak
O tak!

Mam tę moc! Mam tę moc!
Mój jest wiatr, okiełznam śnieg
Mam tę moc! Mam tę moc!
I zamiast łez jest śmiech!
Wreszcie ja, zostawię ślad
Co tam burzy gniew?

Moc mojej władzy lodem spada dziś na świat
duszę moją w mroźnych skrach ku górze niesie wiatr
I myśl powietrze tnie jak kryształowy miecz
Nie zrobię kroku w tył, nie spojrzę nigdy wstecz!

Mam tę moc! Mam tę moc!
Z nową zorzą zbudzę się
Mam tę moc! Mam tę moc!
Już nie ma tamtej mnie
Oto ja, stanę w słońcu dnia!
Co tam burzy gniew?
Od lat coś w objęcia chłodu mnie pcha...