იქ, სადღაც შორს,
გულთან ახლოს,
იქ, სადაც თოვს 
და არც თოვს...
იქ, სადაც წვიმს წვიმის ხმით,
სადაც დღე შობს ღამეს,
ალუბლები შემოაღამებს…
სადაც ღამით დაღლილ ხელებს

ახრჩობს სიზმრეთი,
იქ, სადაც ეტრფიან
შარბათით მოწამლულ ზეთს,
სადაც დღეა დაღლილი ნატვრით,
სადაც ვარდები ხარობენ ზამთარში,
ოცნებები ოცნებობენ ოცნებებზე,
სადაც დრო.. უშენობა...
სხივი აღვიძებს მზეს,
რათა ამცნოს მთვარეს წასვლა,

იქ, სადაც ქოხია, ქოხი ჭორია,
ფერი გამაა, გამა - თოლია,
თოვლი კი თოვს,
ოცნების სარკმელს აღებს გზა... და რა?
თუკი არავინ მოვა ღამე,
თუკი არავინ გეტყვის რამეს,
დარჩები მარტო,
თოკზე გაკიდებ სარეცხს.

ამავე თოკიდან საღამოს ჩამოხსნი ბადეს
და მთელი ღამე
გაავლებ ფერს
ლოგინიდან ცამდე.

იქ, სადღაც შორს,
გულთან ახლოს,
ზღაპრი