Сёзлери Эбзеланы Абу-Юсуф хаджини, макъамы - Тамбийланы Алибекни.

«Менме баш - деб бир миллет – огъай, менме» - деб бири,
Халкъ аны айыралмай, келед ёмюрден бери.

Хар бир миллет да кесин аламатха санайды,
Башха миллетлеге ол бир къуджурла къарайды.

Динлени алыб айтсакъ, динчиле да алайла,
Хар ким кесин тюз этиб, башхагъа терс къарайла.

Мени диним тюздю деб, терс болса да, джабышыб,
Тюзню-терсни сюзерге унамайын, къарышыб.

Бир миллет бир миллетни, джаратмай, эрши кёрюб,
Хар бири бирин сёгюб, табхан кирлерин тёгюб.

Хар бир миллет да кесин сыйлы кёрюб, баш этиб,
Адамлыкъны, тюзлюкню сан этмей, акъыл джетиб.

Сора барысы джерден битген ашны ашайла,
Инджиулени тенг кёре, ауруй, ёле джашайла.

Хар бири да джашайды, джетиб кеси кёлюне,
Къаллайы да киреди халкъ кириучю кёрюне.

Хар бары да махтана, джан берелле, ёлелле,
Андан бири къачалмай, аны да тенг кёрелле.

«Мен башма», - деб тургъан да, аджалдан къутулмайды,
Бири кирген чунгургъа ол да кирмей къалмайды,

Джаратхан Иесин билиб, ийман салса – адамды,
Ол акъылгъа келмеген – хайуандан да аманды.

Мен иги, сен аман дей, ёле-ёле баралла,
Барыны да ахыры топракъ болуб къалалла.

Махтанчакъ да тууады ата была анадан,
Мёлекден джаратылгъан бармыд сора аладан?

Бай къауум да башма деб, башын кёкге тутады, 
Рысхыгъа эси кетиб, ёлюрюн унутады.

Сыйлыны эм сыйсызны рысхымыды айыргъан?
Сора сыйлы болурму, бурнун кёкге къайыргъан?

Рысхыгъа джаны кириб, къуру аны англайды,
Адамлыкъны, ийманны сансыз этиб, тынглайды.

Халкъны сыйлы-сыйсызгъа рысхы была бёледи,
Ол табыннган рысхы да, ол кеси да ёледи.

Экиси да ахыры топракъ болалла, чириб,
Ол сыйлыла уа ары къалай къалалла кириб?!

Адамлыкъдан, иймандан рысхы башха чыгъады,
Эслеб, бек сакъ болмасанг, ол кёблени джыгъады.

Бирлени джаны ёрге, кёкле таба тартады,
Бирлени да Джер мында джесир этиб тутады.