Eins og miðin kalla út skipin,
Eftir stormasamar nætur,
Hvert ég á braut
Hvert sem nú toga fætur.
En pú kallar eftir mér,
pú býður mér skól.
Pú ölduna brýtur,
pú býður mér griðarstað.
Og hvering sem allt fer,
á myrkustu stund.
Pú varst ljós i storminum.

Ég rambaði einn í själfseyðingu,
sál mín er nú feig.
Nú virtist svart,
nú allt er orðið kalt.
Ég inn í myrkrið steig,
sál mín er nú feig.

Myrkrið vék á brott,
pú varst ljós í storminum.