Мен жасымда, жігіттер, топтан астым,
Менменсіген талайдың көңілін бастым.
Қасыма ерген жігіттерге олжа салып,
Бір түнде сегіз қызды алып қаштым.

Абылай аспас Арқаның сары-ай белі,
Қуандық пен Сүйіндік жайлайды елі.
Қырық мың жылқы су ішсе лайланбас,
Нияздың Аюлыда Қара-ай көлі.

Бұғылы мен Тағылы бүркіт салған,
Ұйпалақтап қып-қызыл түлкіңді алғам.
Есіл, Нұра, Ереймен, Қарақойтас,
Көзімнен бұл-бұл ұшты дүние жалған.

Абылай аспас Арқаның сары-ай белі,
Қуандық пен Сүйіндік жайлайды елі.
Қырық мың жылқы су ішсе лайланбас,
Нияздың Аюлыда Қара-ай көлі.

Мен жасымда, жігіттер, топтан астым,
Менменсіген талайдың көңілін бастым.
Қасыма ерген жігіттерге олжа салып,
Бір түнде сегіз қызды алып қаштым.

Екі жағы дарияның қалың шұбар,
Көкмойынға үкілеп тақтым тұмар.
Бір түстеніп аттанған ауылымның,
Қыздары болушы еді маған құмар.

Қысырақтың үйірі жирен ала,
Орыс, қазақ байлары жапты жала.
Ерейменді бетке алып шыққанымда,
Алдымнан көрінуші ең Ботақара.

Нем бар еді иесіз көлге барып,
Дұшпаннан кек алмадым сайран салып.
Барамын іш құса боп, амал бар ма,
Теңбіл көк пен ақсауыт үйде қалып.

Күйгенжарды ауылым жанай қонған,
Әкем Құтпан кешегі қандай болған.
Қазы-қарта жемейтін қайран басым,
Түрменің қара наны балдай болған.

Мен қалайша жалғанға тұрақтайын,
Өрт тиіп лаулап жанған құрақтайын.
Ауызы түкті кәпірдің талайларын,
Бақыртып сабаушы едім лақтайын.

Ішім өлген, дүние-ай құр сыртым сау,
Маған десең көз жасым жаңбыр боп жау.
Бүркіт ұстап басыңа бір шығайын,
Көзіме бір көрінші, Ерейментау!

Бұғылы мен Тағылы бүркіт салған,
Ұйпалақтап қып-қызыл түлкіңді алғам.
Есіл, Нұра, Ереймен, Қарақойтас,
Көзімнен бұл-бұл ұшты дүние жалған.

Қатар-қатар өрілген тастарың-ай,
Мұнарланып көрінген бастарың-ай.
Сол бір жерлер есіме түскен кезде,
Көзімнен парлап аққан жастарым-ай.

Асыл тұқым алдырдым Қызылжардан,
Өңшең жүйрік шал құйрық, қызыл нардан.
Таң мезгілі болғанда тас буынып,
Ауылына болыстардың салғам ойран.

Тумай жатып өш болды маған болыс,
Аударылды сол үшін талай қоныс.
Сатырлатып сабаушы ем шеттерінен,
Мынау ояз демеуші ем, мынау болыс.

Несібімді жазыпты менің түзден,
Қойыпты күдер үзіп ел-жұрт бізден.
Қайран ел, оқта-текке еске түссең,
Шымырлап жас шығады екі көзден.

Қош, аман бол, Сарыарқа өскен жерім,
Кір жуып, кіндігімді кескен жерім.
Ертелі-кеш тартысып ұлықтармен,
Шұбыртып маңдайымнан аққан терім.

Күйгенжарға ауылым қона алмайды,
Кері кеткен тірлігім оңа алмайды.
Қырық мың қатын қыпшақтан ұл туса да,
Бірі де Иманжүсіп бола алмайды, ах-ау-ей