Wstał świt z rzecznej mgły 
już dzień w szybach lśni 
I znów uśmiecha się Warszawa w róźach

my ciągle razem 
my wśrodku marzeń 
Pod miasta gwarem świat mamy śwój 

Więc daj ciszę snom 
i blask dobrym dniom 
I daj, siebie nam daj, Warszawa w róźach

Co jest, co zdarzyło się juź 
w czas barwy serca i róź 
W czas, gdy pogoda i burza splotły się tu 

Masz tyle serc, tyle rąk, 
znów wiele róź kwitnie w krąg

Dziś tylko zostały z czasów pogromu
Białe tablice na domach, 
tylko Nike padająca w salwie słońca... 

Znasz śmiech i krzyk naszych ust 
Nasz kaźdy dzień s tobą rósł 

Czas minie zegar zamkowy na wieźy 
Nową godzinę od mierzy, 
całe źycie, chcemy przeźyć właśnie tu... 

Czy dzień słońcem lśnił, 
czy dym łuny krył
Co rok witała nas Warszawa w róźach 

Ich biel albo czerwień 
niech płonie wszędzie 
Niech w naszym mieście zachwyca nas. 

Dniom blask, ptakom wiatr 
Tym wiersz, tamtym kwiat, 
nam, szęśliwym nam Warszawa w róźach 

I pieśń, w której Chopin i wiatr 
I ten codzienny nasz świat
I dola nasza nie cudza 
splotły się tu 

Wstał świt z rzecznej mgły 
już dzień w szybach lśni 
I znów uśmiecha się Warszawa w róźach