1. Mense juveni Aprili
nix in horto tabescit,
atque alacre oscillum
suam fugam incipit.
Quaequae sunt, oblita statim,
cor in pectore haesit.
Solum caelum, solus ventus,
solum gaudium mansit. 
(duo ultimi versus uniuscuiusque strophae bis dicuntur)
R.: Abjetem supervolans,
ignorans obices,
volatile oscillum
evolat, subvolat.
2. Pueritia – ad tempus,
finietur quandoque,
et amici adolescent,
dispergentur ubique.
Adhuc sumus tamen parvi,
crescere oportet nos.
Solum caelum, solus ventus
gaudiumque vocat nos.
R.: Abjetem supervolans…
3. Terrae globus circumfertur
cito verno tempore.
Cantant super nos volucres,
sicut aves cantamus.
Quaequae sunt, oblita statim,
cor in pectore haesit.
Solum caelum, solus ventus,
solum gaudium mansit.
R.: Abjetem supervolans…