Кил иркэм, кил инде

Бәхти Гайсин көе
Рагидә Янбулатова сүзләре

Ак чәчәк ата балан,
Күмелгәч гөлгә ялан.
Яшь йөрәк еш тибә,
Искән җилләр мина:
«Сөйгәнең килә», — дисә,

Кил, кил, кил,
Кил, иркәм, кил инде,
Кил, иркәм, кил инде
Елмаеп көл инде,
Сагындым, бәгърем, сине.

Алып кил мина язны,
Чэчэкнен алсу таны,
Мәхәббәтнең сафын,
Энҗеләргә хасын,
Алып кил, мина тагын.

Биргәнсең син миңа ал нурын таңнарның,
Җыйгансың син миңа бар гөлен даланың,
Биргәнсең канатлар талпыныр чагымда,
Балалык рәхмәтем җырымда чагыла.

Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын,
Күңелең назларын күзеңнән таныймын.

Боларга бәрабәр ни генә бирәем,
Бердәнбер бүләгем — тугры йөрәгем.
Итә күр канәгать, риза бул шушыңа,
Үзеңә аталган җырымны кушып ал.