Під облачком явір похилений,
Сидить на нім пташок примилений.
Слухай, мила, як той пташок співа,
Же з любові ніч добра не бива.
Же з любовi, же з любовi
Нiч добра не бива.

Мила моя, ти покусо єдна,
Любив я тя не рік а не не два
Си ми дала зілля сі напити?
Не мож, мила, ніяк без тя жити.
Не мож, мила, не мож, мила,
Нiяк без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила, 
Же мя здурит дівка чорнобрива,
Же не буду видів за ньов світа,
Аж проминут мої млади літа.
Аж проминут, аж проминут
Мої млади лiта.

Си ти любов є од Бога дана?
Си ти, може, д’яблом підшептана?
Хоч би-с не хтiв, то мусиш любити,
Хоч би-с не хтiв, прото маш терпіти.
Хоч би-с не хтiв, хоч би-с не хтiв
Прото маш терпiти.

Під облачком явір зеленіє,
Посмотр, мила, як тот вітер віє.
Може вирве єго з корінями,
Мила моя, што то буде з нами?
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами?