Στου Λινάρδου τη ταβέρνα βλέπεις πρόσωπα μοντέρνα.
Πάνε όλοι, ένας κι ένας, οι αστέρες της ταβέρνας.
Εκεί πάει ο Παπαρούνας, ο Βαρέλας κι ο Μουρούνας.
Πάει ο Σκόρδος ο τεμπέλης και ο Θρούμπας κι ο Τσιγγέλης.

Πάει κι η κυρά Αγγέλω με το μαύρο της το βέλο.
Και η μερακλού η Φώτω που μεθάει με το πρώτο.
Εκεί πάει κι η Σταμάτα, που μεθά και σπάει πιάτα.
Πάει κι η κυρά Πιπίνα, για να πιεί καμιά ρετσίνα.

Εκεί πάει ο Νταμιτζάνας, Μαϊντανός κι ο Μελιτζάνας.
Πάει ο Ρέγγας κι ο Μπαρδάκος, Νεροχύτης και Ταμπάκος.
Εκεί πάει ο Χατζημπάμιας, ο Γαρδούμπας και ο Λάμιας.
Πάει κι ο Χατζηραπάνης, Παστουρμάς κι ο Μπεχλιβάνης.

Σ' ένα τέτοιο ραβαΐσι ποιος μπορεί να μη μεθύσει.
Άλλος τραγουδά χορεύει κι άλος έρωτα γυρεύει
Άλλος πίνει και πληρώνει κι άλλος ζούλα την καρφώνει.
Βρε Λινάρδο ταβερνάρη, γράφτα κάτω απ' το σφουγγάρι