Hej, wiem, że podglądasz mnie przez przedziałowe okno,
zdejmę okrycie, [bad word] oblał twarz.
Bejbe, ja bym ciebie równie chętnie dotknął,
obyczajowy patrol wnet by zamknął nas.
I tak pociąg staje, narasta lęk w nas
czas topnieje nam, zwrotnicy brak
źle, że [bad word] nie dałem, żeby dać znak,
konduktor stemplem pobłogosławił bilety dwa.

Na peronie uśmiech znikł, odwróciłaś się wolno,
nie wolno tak 
Rozkochiwać, aby potem sobie iść.
Nie wolno, nie wolno tak.
W oka mgnieniu znikłaś, już cię podsiadł ktoś,
utracona szybko wagonowa love.

W przejściach wyczekuję, ale cię nie mogę spotkać
nie wierzę, że to był jednorazowy kurs.
Dlaczego wtedy byłaś dla mnie taka słodka,
Obsesją jesteś dla mnie, ja dla tłumu lur
I tak w każdą środę na peron chodzę by znów,
przemknąć niezauważony, zwyczajny duch.
Może ta pani przez radiowęzeł da znak,
i znowu konduktor pobłogosławi bilety dwa.

Na peronie uśmiech znikł, odwróciłaś się wolno,
nie wolno tak 
Rozkochiwać, aby potem sobie iść.
Nie wolno, nie wolno tak.
W oka mgnieniu znikłaś, już cię podsiadł ktoś,
utracona szybko wagonowa love.