Нагайбак безнең ыру атыбыз

Музыкально-поэтическая композиция Г.Макарова по мотивам народных преданий
 
• В старину, в ханские времена,  предки нагайбаков жили вблизи Казани. 
• После взятия Казани, в 17 веке, они переселились и  стали жить у берегов реки  Сюнь и Ик в Башкирии.
• 280 лет назад, 1736 году  – нагайбаки стали казаками и были причислены к Оренбургскому казачьему войску.
• В 1842 году, по приказуказачьего  командования, нагайбаки  переселились в Южное Зауралье. 
• После трудного перехода казаки-нагайбаки  добрались до новой родины – до земель по берегам реки Гумбейки. 
• Память о старой родине сохранилась в народных преданиях: 

Нагайбак – безнең ыру атыбыз Гөмбәй буйы туган җиребез;
Мең сигез йөз кырык икенчедән Гөмбәй буйларында яшибез,
Эй, Гөмбәй буйларында яшибез.

Сөн буйында тыныч яшәгәндә патша кушкан аннан китәргә;
Китмибез дип алар карышканнар, белмәгәннәр ни хәл итәргә,
Эй, белмәгәннәр нихәл итәргә.

Сөн иленнән күчеп, казак булып, утырганнар Гөмбәй буйына.
Алар туып үскән йәмне илләр калган инде җырак көньякта,
Эй, калган инде җырак көньякта.

Илдән чыккан чакта кыйын булган, кайырылып җылап киткәннәр;
Бер ничәмә көннәр үткәч кенә Гөмбәй буйларына җиткәннәр,
Эй, Гөмбәй буйларына җиткәннәр.

Җаңа җиргә килгәч нагайбаклар ил сагынып җырлап йөргәннәр;
Монда булган куркыч кара урман, ач киекләр генә улаган,
Эй, ач киекләр генә улаган.

Тау өстөндә үскән кара урман, түбән киткән чиксез җаланнар;
Туган ил дип алар сагынганнар, иген игеп тормыш көткәннәр,
Эй, иген игеп тормыш көткәннәр.