Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά
Για να κάνω αδερφό μου τον ήλιο
Η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά
Η καμένη παλάμη μου αντήλιο
Η φλογάτη παντιέρα πάλι μπροστά
Να μου δείχνει γλυκιά λευτεριά
Στην κορφή του κόσμου θ’ ανέβω ψηλά
Με το πιο ματωμένο φεγγάρι
Με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά
Και στα δόντια κομμένο σιτάρι
Με τον ήχο των όπλων μες την καρδιά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά
Το νερό της καρδιά μου χυμένο κρασί
Στων βουνών την αόρατη φλέβα
Τον αντίλαλο άκου, άκου κι εσύ
Των μεγάλων ηρώων κι ανέβα
Τον αντίλαλο άκου, άκου μακριά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά
Του λαού τη χαρά δεν τη κόβει κανείς
Της ζωής τ’ αφρισμένο ποτάμι
Τώρα που έφτασε της χαραυγής
Θα το σπάσει το σάπιο καλάμι
Τώρα που έφτασε η ώρα πάμε μπροστά
Να μου ζήσεις γλυκιά λευτεριά