Από το βάθος της ψυχής η απογοήτευση
Φτάνει στο πρόσωπο να ναι ζωγραφισμένη
Και ενώ φοβάμαι μην τυχόν και νιώσεις τίποτα
Μου λες πως βιάζεσαι, κάποιος σε περιμένει.
Και για αντίο με φιλάς απλά στο μάγουλο
Και δυο φορές ξάφνου μεγάλωσε η θλίψη
και προς τα πόδια σου ξεχύνονται τα αισθήματα
που ορκιζόμουνα καλά πως τα είχα κρύψει

Άντε μην αργείς γιατί δε θέλω και πολύ
μπρός σου να κλάψω
Και αγωνίστικα σαν αντρας να σε χάσω
γι' αυτό δε θέλω όταν κλαίω να με δεις

Άντε μην αργεις γιατί η καρδιά μου
δεν αντέχει άλλο πόνο
γιατί έχει μάθει πια να ζει για σένα μόνο
γι' αυτό δε θέλω όταν θα κλαίω να με δεις

Τα πραγματά σου από ώρα τα ετοίμασες
και το δωμάτιο σκοτεινό μοιάζει και άδειο
και προς το μέρος μου προχώρησες δυο βήματα
Ενώ τραγούδια χωρισμού παίζει το ράδιο
Μες τη σιωπή βαθιά στα μάτια κοιταζόμαστε
Και τι να πω και τι να πεις που ήρθε η ώρα
και τη ζωή μου εκεί που έλεγα
πως αλλαξες
με τη σειρά σου και εσύ μαφήνεις τώρα.

Άντε μην αργείς γιατί δε θέλω και πολύ ...

В глубине разочарованной души
Снова зажглись сияющие чувства,
Я взволнован и трудно дышать,
А ты говоришь, что спешишь....
Прошальный поцелуй в щеку
Неожиданно перевенул все в моей душе.
Бесконечная грусть охватила меня,
Невозможно скрыть переживания ....

Давай не опаздывать, больше так не могу !
Кричу тебе,
И бегу за человеком, которого не хочу терять,
Скрывая слезы....
Давай не опаздывать,
Потому, что мое сердце больше не выдержит боль разлуки,
Потому, что оно так и не научилось жить, скрывая слезы...

Ты беспокойно смотришь на часы
И комната кажется темной и пустой ...
Я вижу твой взгляд и чувствую тепло твоих рук
В то время как по радио слышна мелодия прощания ....
В тишине глубокие глаза смотрели на меня....
Ты сказала- пора...
Вот и пришла в этой жизни
моя очередь почувствовать боль разлуки ....

Давай не опаздывать потому, что я так больше не могу !