I.
Пралятае жыцьцё непрыкметна,
Пралятаюць гадзіны, гады...
З нейкай хуткасьцю непрыкметнай
І ня так, як бывае заўжды.
А нярэдка і мы пралятаем
Над сваім жа уласным жыцьцём.
Ці яго у сабе забіваем,
Альбо глушым другім пачуцьцём.

Пр:
Будзь сабой! Ня вер нікому! 
Не аддай жыцьцё другому!
Будзь сабой! З табою будуць
З літары вялікай Людзі!

II.
Нашы сцежкі ў цемры знікаюць.
Мы знікаем, як зоркі з нябёс.
Мы шукаем, альбо нас шукаюць
І з пытаньняў складаецца лёс.
Пралятае ўсё, пралятае!
Не паспець, не дагнаць, не спыніць.
І гадамі вякі накрывае
І на мейсцы жыцьцё не стаіць!

Пр:
Будзь сабой! НЯ вер нікому! 
Не аддай жыцьцё другому!
Будзь сабой! З табою будуць
З літары вялікай Людзі!