I.
Бэтонныя блёкі хаваюць пачуцьці дзіўных людзей,
Я заўсёды марыў бачыць усе кватэры ў зрэзе,
Каб адначасова назіраць за сотняй паралельных падзей,
Камусьці за шчасьце пярлоўка, а гарэзе дачцэ ікра ня лезе.
Тут кот мае дазвол гадзіць на пэрсідскіх дыванах,
І хатняя жывёла нават сьпіць на ўласным ложку,
А ў суседкі Тацьцяны муж паўгады як на нарах.
Прадаўшы маёмасьць за залог спаць на падлозе таксама можна.
Можна заплюшчыць вочы й ня бачыць чужых амбіцыяў,
Шапэнгаўэр казаў, што так будзе, напэўна, прасьцей...
Мы стварылі свой сьвет і астрог, і паліцыю,
І пяшчотныя хлопцы ловяць злых да мозгу касьцей.
Мне часта здаецца, што наша жыцьцё ілюзія,
І толькі па сваёй волі мы рушым у цёмны лес,
Давайце пройдзем увесь цыкл ад студзеня да студзеня,
Агульнымі намаганьнямі знойдзем сэнс, сэнс, сэнс!

Пр:
Ня думайце за нас, бо з гэтым мы ня згодны!
Мы маем рацыю, каб разважаць свабодна!
І што ня зломіць нас, то зробіць нас мацней!
Пакуль мінае час, ловім хвалю мы усіх падзей!

II.
Абмый мне таннай фальшу вочы, каб я не змог крочыць,
І твой статус узрасьце, але гэта на імнгеньне,
Бо я наведаю цябе сёньняшняй цёмнай ноччу,
І твае жаданьні ўжо ня будуць мець значэньня.
Я буду зьдзекавацца зь цябе і з тваёй жонкі жорстка,
І твой статус узрасьце, але гэта на імгненьне.
А раніцай будзе плакаць горка газэтная вёрстка,
Помста напаткае цябе, як ты сустрэў першае каханьне.
Я ня буду хавацца ў сутарэньнях, мне ня трэба гэта,
Адбор натуральны прайшоў, але дыктуе соцыюм,
Што ў кожнага чалавека цяпер быццам бы за мэту
Свайму суседу падкінуць злосьці ды няшчасьця порцыю.
Мне падаецца, што хтосьці за намі сочыць з усьмешкай,
І мусім дзейнічаць і думаць, калі нават адолела стома.
Я пачынаю лёсавырашальную калоду картаў мешкаць,
І выпадае фул-хаус: мы будзем жыць адзіным домам!

Пр:
Ня думайце за нас, бо з гэтым мы ня згодны!
Мы маем рацыю, каб разважаць свабодна!
І што ня зломіць нас, то зробіць нас мацней!
Пакуль мінае час, ловім хвалю мы усіх падзей!

Брыдж:
Падсвядомасць кажа нам аб тым,
Што кіруе зверху хтосьці усім
І куды вядзе рука яго
Толькі куды? ды для чаго?!

III.
Мы ўрэшце выйдзем на сьвятло ці станем статкам зьмярцьвелым,
І пакуль яшчэ ёсьць час, пакуль каўчэг не адплыў,
Маліцца будзьма пакуль канчаткова не звар'яцелі,
І каб адбыўся пасьля застою яскравы прарыў.
Аднойчы наша еднасьць выратуе нас ад адказу
За тое, што раней жылі ў ружовых акулярах.
І ў фінальнай бойцы мы не патрываем паразу,
І створым новы сьвет наяве, а не ў марах

Пр:
Ня думайце за нас, бо з гэтым мы ня згодны!
Мы маем рацыю, каб разважаць свабодна!
І што ня зломіць нас, то зробіць нас мацней!
Пакуль мінае час, ловім хвалю мы усіх падзей!

Брыдж:
Граюць людзі ролі не свае,
А сабой быць штосьці не дае
І не разумеюць аднаго
Куды ідуць і для чаго!