Երբոր բացվին դռներն հուսո, 
Եվ մեր երկրեն փախ տա ձմեռ, 
Չքնաղ երկիրն մեր Արմենիո,- 
Երբ փայլե յուր քաղցրիկ օրեր. 
Երբոր ծիծառն իր բույն դառնա, 
Երբոր ծառերն հագնին տերև՝ 
Ցանկամ տեսնել զիմ Կիլիկիա, 
Աշխարհ՝ որ ինձ ետուր արև: 

Հասակ մը կա մեր կենաց մեջ, 
ՈՒր ամենայն իղձ կավարտի. 
Հասակ մը, ուր հոգին ի տենչ՝ 
Հիշատակաց յուր կարոտի. 
Հորժամ քնարս իմ ցրտանա, 
Սիրույն տալով վերջին բարև՝ 
Երթամ ննջեմ զիմ Կիլիկիա, 
Աշխարհ՝ որ ինձ ետուր արև: 

Kilikia (lyrics, English translation) 

image: [bad word] /static.urx.io/units/web/urx-unit-loader.gif

When doors of hope are opened wide, 
And dreary winter flees away, 
Our beauteous Armenia 
Beams forth in glad and smiling day; 
When swallows to their nests return 
And trees put on their leaves so bright 
I yearn for my Kilikia, 
The land where first I saw the light. 

 [bad word] to each a time of life 
When all our hopes have gone at last, 
The poor soul longs and strives no more; 
And dwells alone upon the past; 
The, when my breaking harp, [bad word] 
Shall sing to hope a last good-night, 
I’ll sleep in my Kilikia, 
The land where I first saw the light. 

Когда двери надежды открываются широкие,
И унылая зима убегает прочь,
Наша Армения прекрасный
Балки вперед в радостном и улыбается день;
Когда ласточки к своим гнездам вернуться
И деревья поставить на их листья так ярко
Я жажду моей Киликии,
Земля, где сначала я увидел свет.

Там приходит к каждому время жизни
Когда все наши надежды пошли наконец,
Бедные тоскует душа и стремится не более;
И живет в одиночестве на прошлое;
, Когда мой поломка арфе, расшатанный
Будем надеяться, петь последний спокойной ночи,
Я буду спать в моем Киликии,
Земля, где я впервые увидел свет.