сени умытамын калай
журек барин жогалткандай
озинди кайта келер деумен
журектеги умит али ошпеген
сагындым мен сени
сагынбадын ба сен мени
сурактар мазалайды ишимдеги
кайтаргым келеди сол бир кундеримди

мен кутемин умитим узилседе
мен суйемин барибир жаралап кетсенде
озгемен бакытты болып сен журсенде
мен кайтпаймын мулде умтылып сезимдерге
неликтен оралмайды бурынгы кундеримиз
бир талай коныраулар сырласкан тундеримиз
менин есимде бари ал сеники белгисиз
неликтен жогалдын айтшы еш себепсиз
мен суйгендей сени ешбири багаламайт
жаным умытпа откен кундер артка кайтпайт
сен журсин мендеги журекти жаралап
болды ма бари бекер кетемиз бе артка тастап
махаббатты ластап кетип барамыз болек
естеликке калган суреттеримизди ортеп
айтшы себеби неде умытуга барин
айтшы

жаным айып такпа изде кунаны озинен
махаббаттан жалыкканынды байкадым создеринен
мен емес сени кунде калауына апаратын
биршама уакыт отти менен неге алыстап барасын
мен барынша тырыстым бакытты кылуга
журектен умыттырдым орын таппай тым баскага
сонда журегин таспа жылуын мулдем сезилмет
мен акымакпын билем ол кездер бала кезим ет
бир сатке умыт барин себебин тусиндир маган
саган сенгимде келмейди создериннин бари жалган
озинен бола тура кина издейсин менен
туби умытармын айтеуир жойып журегимнен
маганда жолыгар сененде баскасы
бул маган сабак болды аттен журегим шатасты
енди кайталанбайт бурынгы кателиктер
сени умытуга кедерги толы естеликтер