Жүрегімде өзің салған жара бар

Сенің көздеріңді, жаным, сағындым,
Тағдырдың жазғаны, оған бағындым.
Күлімдеген, күлімдеген жанарың,
Қимай барамын.
Неліктен бұлай болғаны,
Ұшырдың бақты қолдағы.
Сағыныш қинауда,
Мұңым жүрегіме сыймауда.
Қайтеміз, айтшы, жаным,
Қалмады менің басқа амалым.
Енді не етерміз,
Өмір солай, көнеміз.

Мен сүйген көздері қара,
Жетпеді қолым, өзіңе, жаным.
Не шара, қоспады тағдыр,
Ұқпады жүрек, жүрмеуде әмір.

Қ-сы: (х2)
Жүрегімде өзің салған жара бар,
Дертіме дауа бола алмас басқалар.
Екі бөлек, ардағым, кетеміз бе?

Қол созымдай қалғаны арманымызға,
Тұз сеппеші, өмір-ай, жарамызға.
Жарылуға дайын кеудемдегі менің ет жүрегім,
Сүйемін, сүйемін, сүйемін, сүйемін...

Көзімде мұң, күнделікті көрініс пе,
Қадамдап келемін сезімдегі жеңіліске.
Ойлап қарайық, кімге жеңіл, кімге оңай,
Дұрыс емес қой, күнім, кеткеніміз тым бұлай.
Мүмкін, саған оңай, мен барамын сені қимай,
Өзімді өзім жәбірлеп жаныма мұң сыйлай.
Қайда кетті көздерің, назарында ма өзгенің,
Тым нәзік арада қалған үмітімді үзбедім.
Жүрегімде мұңды ойнатқан сезім сазы бар,
Жанымда қынжылып тұрған жеткізер назым бар.
Мүмкін шыдар, мүмкін төзе алмас мүлде,
Елесің мазалап тыныштық бермейді күнде.

Қ-сы: (х2)
Жүрегімде өзің салған жара бар,
Дертіме дауа бола алмас басқалар.
Екі бөлек, ардағым, кетеміз бе?