I зноў пабачыў я сялiбы,
Дзе леты першыя прайшлi.
Там сцэны мохам параслi,
Вясёлкай адлiвалi шыбы.
Усё ў пылу, i стала мне
Так сумна-сумна ў цышыне...
Я ў сад пайшоу - там глуха, дзiка,
Усё травою парасло...
Няма таго, што раньш было...
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка"...
I толькi надпiс "Веранiка"

На лiпы ў рэзаны ў кары.
Казаў вачам аб тэй пары: -
Расцi ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумент жывый ўставай
I к небу надпiс падымай,
I к небу надпiс "Веранiка"...
Чым боле сходзiць дзён, начэй,
Тым iмя мiлае вышэй...

Няма таго, што раньш было...
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка"
I толькi надпiс "Веранiка"...

Чым боле сходзiць дзён, начэй,
Тым iмя мiлае вышэй...
Няма таго, што раньш было...
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка"...
I толькi надпiс "Веранiка"

Веранiка
Веранiка
Веранiка
Веранiка
Веранiка
Веранiка