Դու միալար մի՜ լար,անգին, այս կույր-անբույր գիշերով, 
Երգիդ վերքին թող իմ հոգին ծածկի ոսկե հուշերով:
Ես քեզ մի հեզ, գթոտ մոր պես մի ջինջ-անջինջ պատգամ տամ, 
Ցավից , դավից մնաս անտես, 
Ու միշտ անվիշտ ու փարթամ: 
Քեզ ինչ, թե ինձ բաժին մնա քո լեռ ու բեռ տառապանք: 
Ես իմ դժխեմ կյանքում անմահ և՛ երգ, և՛ վերք, և՛ փրկանք: