Аспандагы ай ма дедім,
Жастык шагым кайда менін.
Журегімді елжіреткен,
Жаным сондай жайнап едін.

 Нурикамал, камалым – ай,
    Кундей ашык жанарын-ай.
    Колым жетпей, созім де отпей,
    Жаутандадын кабагым-ай, карагым-ай.

Тойым озін, созін татті,
Кандай ана сені тапты.
Коңілімнін шарасына,
Сыймай сезім тасып жатты.

Кунім десен ай кабагын,
Калай гана жай табамын.
Коктем келіп, ушкым келіп,
Жердемін деп ойламадым.