უშენოდ

მზე უშენოდ აღარ ათბობს ქვეყანას,
მეც ამ გულში ყვავილები მეყარა,
ცამ საწვიმრად შავ ღრუბლები შეყარა,
როგორ გავძლო?! - თავს განებებ ვეღარა.

სულში წვიმს, ცა ჩამოიქცა ერთფერად,
ავდრის სურნელს შენც უქნიხარ ჩემფერად,
მივტირი წამს, წუთს თუ საათს - ისევ შენზე,
ნისლი წვება ცაბაურთის მთების წვერზე.

გლოვის ექოს მაძლევს მთები ნისლებით,
გული კვდება შენზე ნაზი ფიქრებით,
ოდესმე ხომ მაინც ერთად ვიქნებით,
არასდროს დაგვავიწყდები, გპირდები!