Махаббат деген қарусыз майдан

Тамырды басты, басты алкоголь,
Бакта бензин тақалды, қылқылдап тағы ноль.
Менің өмірімде екі бөлім, екіге бөл,
Бірі Жұмақтың бағы, екіншісі – қара шөл.
Түнде жалғыз қаңғыру қанға сіңіп кеткен бе,
Ақырын қыстан шығып, жаймен жеттік көктемге.
Бәрібір салқын көктем де,
Қайтесің, бүкіл ойым жетелесе өткенге.
Жанды жейтіні – өкініш,
Бұлыңғыр келешек пен сенімсіз қорқыныш.
Үндемеші, болды, түшшш...
Тыныштық берші, өтініш.
Қалай, оны таптың ба, жаңа біреуді,
Жек көріп кетсем де, тоқтатпадым бақыт тілеуді.
Мен біреудің қайғысына бақытымды құрмаймын,
Жолың ашық сенің, кедергі боп алда тұрмаймын.

Қ-сы:
Махаббат деген – қарусыз майдан,
От кешті қайраң, жоғалтқанымыз көп біздің тапқаннан.
Махаббат деген мені тоңдырды,
Үмітті сөндірді, пайда жоқ оны қайта жаққаннан.

Айлы түн, жұлдыздары оның жымыңдап,
Айға сырымды айтсам, жұлдыздар оны тыңдап.
Ешкімге сенім арта алмайсың,
Әйтеуір, пенде жүрген өмір сүрген ырбыңдап.
Мен сені артық көріп ем,
Көздерім көрмей менің, саған кәміл сеніп ем.
Қоя берші оның бәрін, мына жүректі қайтем,
Алтыныма айтшы менің: «Бар», - деп «сенің әкең!»
Қандай төмен адам ең,
Естісем есіміңді, түршігер менің денем.
Көкірегің қай көкке жетеді екен, оны көрем,
Қандай еркек бақыт табады екен, қызық, сенен?..
Ішсем де, ақылыңды ішпеймін,
Менде бір де уақыт жоқ, уақытты тосып күтпеймін.
Көрсеттің маған жеті қабат жердің төменін,
Ұмтылдым биікке мен енді жерге түспеймін.

Қ-сы:
Махаббат деген – қарусыз майдан,
От кешті қайраң, жоғалтқанымыз көп біздің тапқаннан.
Махаббат деген мені тоңдырды,
Үмітті сөндірді, пайда жоқ оны қайта жаққаннан.