Пустэча. Лёс бязлітасны араты.
Пассеў тут магілы і крыжы.
Не пераступіш чорнае мяжы
І нават не адпомсціш вінаватым.

За хіжае маўчанне, раўнадушша,
Гісторыю, што тыя гнуць у спіралі,
За тое, што аблокі расстралялі
І дождж амыў святыя нашы душы.

За тое, што ў прыбранай ладнай хаце
Замест надзеі, будучыні светлай
Збівалася ў букеты цотнасць кветак
І множылася гора і пракляцце.

Стаў гэтым край задужа наш багатым,
Гібела аціхала прага жыць
Не пераступіш чорнае мяжы
І нават не адпомсціш вінаватым.