Εσύ όντες αναστενάεις
Εγώ ’ς σον κόσμον χάμαι
Έναν ο πόνον ντ’ έχομαι
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε.

 γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε.

 όντες τερούν τ’ ομμάτοπα σ’
Ατά τα σεβνταλία
Κάτ’ άγναν κρούει το κάρδοπο μ’
σκαλών και παίρ’ φωτίαν.

 γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε,

 Εκεί ’ς σο πέραν τα ρασιά
Πουλόπα κελαηδούν’νε
Ασ’ σην σεβντάν τ’εμέτερον
Ατά πα εγροικούν’νε,

γουρπάν σ’εσόν το θέλεμαν
Πάμε πουλόπο μ’ πάμε
Ντο σύρ’ τ’εσόν το κάρδοπον
Εΐνον ας ευτάμε
__________________________

"Θυσία στο δικό σου το θέλημα"

Εσύ όταν αναστενάζεις
Εγώ στον κόσμο χάνομαι
Ένας ο πόνος που έχουμε
Πάμε πουλί μου πάμε

(ρεφρέν)
Θυσία στο δικό σου το θέλημα
Πάμε, πουλί μου, πάμε
Ό,τι θέλει η δική σου η καρδιά
Εκείνο ας κάνουμε

Όταν κοιτούν τα μάτια σου
Μ' αυτήν την αγάπη
Περίεργα χτυπάει η καρδιά μου
Αρχίζει και παίρνει φωτιά

(ρεφρέν)

Εκεί στα απέναντι βουνά
Πουλιά κελαηδούνε
Απ' την δική μας την αγάπη
Αυτά καταλαβαίνουν