“За табой”
Аўтар слоў Мікіта Найдзёнаў

Калi б я мог вярнуць назад
той нечаканы лicтапад,
то я не даў бы веры 
восеньскiм вачам.
Няхай тваё сузор'е рыб
камусьцi iншаму гарыць,
ну а мне прыходзiць зрэдку па начах.

За табой за табой 
я не пайду, калi паклiчаш,
бо з табой, бо з табой
я губляю свой спакой.
Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш
за табой.

Каб я магла пражыць iнакш
той першы дзень, не мой, а наш,
я б яго змянiла на календары.
Няхай цяпло тваix вачэй
сагрэе некага яшчэ,
ты мне ўсё калiсьцi гэта падарыў.

За табой за табой 
я не пайду, калi паклiчаш,
бо з табой, бо з табой
страцiла спакой.
Ды не ва ўсix гiсторый ёсць адзiн працяг...

За табой за табой 
я не пайду, калi паклiчаш,
бо з табой, бо з табой
я губляю свой спакой.
Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш
за табой.

Не трэба вяртацца,
пачынаць усё iзноў,
цяпер нам плыць да новых берагоў
толькi паасобку ў гэты раз.

За табой за табой 
я не пайду, калi паклiчаш,
бо з табой, бо з табой
страцiла спакой.
Ды не ва ўсix гiсторый ёсць адзiн працяг...

За табой за табой 
я не пайду, калi паклiчаш,
бо з табой, бо з табой
я губляю свой спакой.
Няхай мае дарогi знiкнуць за дажджом, але не павядуць больш
за табой.

Але не павядуць больш
за табой.