"Сен және мен"

1) Жаным жыламашы, бұл өмір сынақ алаңы, 
Оданда есіне алшы, соны ойлап жылап Алланы.
Кешірім сұрамада түбінде кешірермін,
Құдайым кешіргенде, кешiрмес мен кiм едiм.

Көлеңкелеп қайғы бұлты төбемде тұр ғой арылмай, 
Екеумізде соңғы сәтте бақытқа, қалдық жарымай.
Кімдердің кінәсі бар, әлде сенің күнә iсiн ба?
Мен үшін енді өзгесің он екіде гүлі ашылған.

Бақыттың бал дәмің бiз бірге тата алмадық, 
Уақыттың жалғаның бiлмедiк тағы алданып.
Сен өзгенің қармағын, олжалап кете бардың, 
Қайғының салмағын сездің бе енді жаным?

Қайырмасы:

"Сен және мен", екеуміз бөлек әлем бе?
Жалған арман жетегінде, адасып келемін әлi де.
Тым әріден көрінеді махаббат бекеті,
Мен аңсаған ғашықтар мекені.
Мен аңсаған ғашықтар мекені, 
Тым алыста, тым алыста... Неге? Неге?

Рэп:

Мен сенi ұмытқан ем кеткесің хат-хабарсыз,
Араға уақыт салып не затқа хабарластың?
Айттым ба ойланбастан сүттен ақ, судан тазасың, 
Арынды былғағасын дәл қазір қап-қарасын.

Несіне ақталасың тұтқаның ар жағында, 
Үндеме аузын күйед ашуды жеңдір сабырға.
Содан соң ғана тілдес не қалды айтар сөзден, 
Тыңдап тұрм құлақ сенде, айтпа тек маған "өзгердің". 

Болдың ба аяқташы сылтауын бітті бәлкім? 
Мен емес оның қойныңда түнеткен сенi әр түн.
Тартынып қалмағансын, өзіңнің ықтиярын,
Жылама әлi айтам жасынды сүрт қоя тұр. 

Немене таусылды ма әлгіден көрер қызығың, 
Тақты ма әлде басқага саған салмақ жүзiгiн.
Мен сенi алам деген адамын қазір қайда, 
Тiрлiгiн үйлесепед "хы" келмейсiн бiлем жайдан.

Алдында келе жатыр қаңтардың қатқыл аязы,
Тонарсың eндi жалғыз не деймін Құдай аясын.
Сен маған керек емессің ауыр сөз айтқызбаш әрі, 
Қарауға бет жоқ онсызда үйдегі қарындастарға.

Сұқтанған жұрт көзінен қымтаған етегіндi,
Қалайша қидың айтшы, басқаға келте қылып. 
Анама ұқсатқан ем... біршама қылығынды,
Алданып қалдым қайтем раушан деп бiр жыңғылды...