Էլի ես ու Միկոն  Ով լսումա հասկանումա, մնացածը մի կողմ Էլի  ես ու Միկոն, մնացածը մի կողմ   Հարց տուր ինձ` լոքշ եմ Վոբշմ, եթե հարց ըլնի,  ես պատասխանը ման գամ Եսէ Պորշ եմ` արագի մեջ փայլելու Թեկուզ էլ քայլելուց առաջ անցնելը, բնորոշա ինձ Խոսա դե օբշակով նստած ենք Ով շատ էր մրսած էն վախտ պինդա ու դոշա տալի Օշականում Մաշտոցի հետ էրեկ նենց հարբած ցխված էինք` երազումս  Էլ ով գալույա, ես ամեն մեկին հարց ունեմ, որը տալու եմ  Հետաքրքրա-սե'ր եմ բաժանում սաղին Որտեվ պակասել են արժանի հարցին պատասխան տվողները Տիրոջ մերը ք**եմ էս հարցերի Որ ինքներս մեզ հենց հագցրինք Թմրամոլն եմ պատասխանների` չգտնեմ տանջվում եմ հերիքա խոսաք սաղդ, Խոսալը հեշտա, ասելնա դժվար, իսկ էտ անհրաժեշտա Որ չտան վաղը, ընենց հարցեր, համոզվես հերթական անգամ ասողը թեշտա Բայց ինչքան լավա` երբ ոչ մի բանէ չգիտես Խարխանդ ու բարետես կյանքով ապրես Բայց համբալա` մնումա տենց Ու մնումա խաբնված միչեվ հողի տակ պառկեց Իսկ իմ հարցը, այսինքն վերադարձը Իմ ամենասիրած մտավորական տարածքը Էտի հնչումա բարձր` ով եք, որտեղից Փիլիսոփայականա կոխեմ շուտվանից Արենան իմ համար շրջանա, միշտէ խառը Էրեխու նման եմ ուսումնասիրում եմ աշխարհը Հարց ու պատասխան եթե հարցդ ինձա Ես անպատասխան հարցեր ունեմ ու բիծա կյանքում էտ Հաաաա Էլի ես ու Միկոն  Ով լսումա հասկանումա, մնացածը մի կողմ Էլի  ես ու Միկոն, մնացածը մի կողմ