Między niebem i piekłem
 Pośród słynnych bezdroży.
 Co je lotem starannie mija duch boży.
 Stoi karczma stara w której widma opojów
 Święcą tryumfy szałów swych pijackich znojów.

 Sam Mefisto wpada.
 W karczmie tej zasiada.
 Zmora z najgorszego snu
 Też na pewno czeka tu.

 Skąpiec co umierając
 Połknął swoje ametysty.
 Znajdzie tu za dwa grosze nocleg wiekuisty.
 I zbrodniarz, co w nożu ujął całą swą wiarę
 Zdoła tutaj nie jedną na dybać ofiarę.

 Cała karczma nasza w otchłań się zatacza.
 Zmora z najgorszego snu woła Ciebie: „Przychodź tu!!”

 Nierządnica żmija mizdrzy się do tłuściocha
 Co przed śmiercią się w niej lubieżnie zakochał.
 Grają też grajkowie wściekle w swojej kapeli.
 Cały tłum zjełczały w pląsach się weseli.

 Jedna koło pieca siedzi tylko [bad word] 
 Mać pięciorga wisielców – wrzawy tej nie słucha.
 Posępnie skulona znów wspomina po cichu
 Cudną pierwszą miłość spełnioną na strychu.

Nagle podskoczyła.
 Dzbana wychyliła.
 Polkę w oka mgnieniu
 Zagrała na grzebieniu.