Салавей спявае з вечара ў даліне,
Выйдзі, выйдзі дзяўчына, хоць бы на хвіліну.
Я вазьму гармонік, полечку зайграю,
Выйдзі, выйдзі мілая, я ж тябе чакаю.

Пачакай жа трошачкі,
Пачакай жа трошачкі,
Пачакай жа трошачкі,
Мілы мой.

У расе халоднай занямеюць ножкі,
Дай жа данясу тябе я да той дарожкі.
Вузенькая кладка над ракой глыбокай –
Галава закружыцца у імгненне вока.

Ну тады перанясі,
Ну тады перанясі,
Ну тады перанясі,
Мілы мой.

Перайшоў палогу, трэба ж і другую
Не змагу данесці, як не пацалую.
Я і не зауважыў, як зайшоў у грэчку,
А яна ўсё думае – пераходзім рэчку.

Што ты, што ты, родненькі,
Што ты, што ты, родненькі,
Што ты, што ты, родненькі,
Мілы мой.