Көтеріп аппаратты, шимайлап ақ парақты, 
Адамға айналдым түнімен іштегіні ақтаратын. 
Сенде жүрек бар ма айтқандарым сақталатын, 
Әлде жүрек па сенде айтқан сөзім тапталатын? 
Қандай сылтауың қалды, ей, алдымда ақталатын, 
Адам бар ма өзі өзіңнен бақ табатын? 
Жан едің мен үшін сенімді арта алатын, 
Ал қазір құны бір тиын сендік махаббаттың. 
Көзің көзіме түссе, бақытты көрсете алмайды, 
Барлығы өтіп кетті, мен оны қуып жете алмайм. 
Мен саған жегізе алмадым өмірдің шоколадын, 
Ренжіме, мен жақта өмірдің шапалағы. 
Кімге өкпелейсің ішіңнен қапаланып, 
Қайда кетіп барасың қайғымен арқаланып? 
Алдыңнан күтіп алатын қандай бақыт бар, 
Алдымен қадірін түсін өткен уақыттардың, ей. 

Қ-сы: 
Жаныңда бола алмадым қалай, 
Көзім талды суретіңе қарай-қарай. 
Түндерің түнекке тартуда, 
Күндерің түнеріп батуда. 
Жүрегің — жанған жалын, 
Қиын жақындау. 

Бұл өлеңді көңіліңе тигізбе, 
Мені тап-тастай жүрегіңе сүйгізбе. 
Оны ұнтап тастайм, с*ка, алып кет 
Өзіңмен бірге өзге әлемге (сүйгізбейм). 
Бәле болды басыңа, басыңды ауыртып, 
Жалғандар сенің бәрібір артта қауіпті. 
Қашып құтылмайсың, құтылу ауыр тым, 
Басым ауырып тұр, мен сенімен ауырдым. 
Ішімдік ішіме кетті түтінмен жағаласып, 
Осы екеуі арқылы парақтан табыласың. 
Мені іздесең, өткен шақтың бақтарынан тауып аласың, 
Мен сондамын, ал сен кеттің, с*ка, таудан асып. 
Ауру деп ойлайтын шығарсың мені, 
Кейде миға қонбайтын әңгіме айтам, мейлі. 
Ол сенің ойың, ойыңдағы ойды мен өлтіре алмайм, 
Бірақ ойың жылатпасын, жылатса, күлдіре алмайм мен сені. 

Қ-сы: (х2) 
Жаныңда бола алмадым қалай, 
Көзім талды суретіңе қарай-қарай. 
Түндерің түнекке тартуда, 
Күндерің түнеріп батуда. 
Жүрегің — жанған жалын, 
Қиын жақындау.