Եկո՜ւր, տաղտկալից կյանքըս խաղաղե,
Ըզգալ տո՛ւր ինծի գորովանքն ու հույս.
Պիտի գա մի օր, որ հոգիդ ավաղե
Արագ խուսափումն երազին այս լույս:
Եկո՜ւր. վաղը դուն գուցե՜ թարշամիս,
Եվ գուցե տենդով մը մեռնի հոգիս,
Մի՛ խամրեցըներ հույզը պաշտումիս:
Թո՛ղ որ նայվաքիդ ըմպեմ բոցը ջինջ,
Մոտեցի՜ր, քնքույշ ծաղի՜կը կյանքիս.
Համբույրի մը մեջ մոռնամ ամեն ինչ:
Ա՜հ, այս կյանքն աղվո՛ր որքա՜ն դանդաղ է:
Եկո՜ւր, ձանձրույթը հալեցուր հոգվույս.
Լույս երազի մը մեջ զիս թաղե,
Բե՜ր ինծի սըրտիդ գուրգուրանքը կույս:
Եկո՜ւր. վաղը դուն գուցե՜ թարշամիս,
Եվ գուցե տենդով մը մեռնի հոգիս,
Մի՛ խամրեցըներ հույզը պաշտումիս:
Թո՛ղ որ նայվաքիդ ըմպեմ բոցը ջինջ,
Մոտեցի՜ր, քնքույշ ծաղի՜կը կյանքիս.
Համբույրի մը մեջ մոռնամ ամեն ինչ: