Ей, бауырым!

Көліктің қауіпті ақауы бар екенін білсең, онымен жолға шықпайсың ғой.
Ауырдым екен деп кез-келген дәріні іше бермейсің ғой.
Ал онда неге сен, ертеңгі күннің ауыр жүгін біле тұра, бүгінгі тірлігіңе немқұрайлы қарайсың?
Қарның ашып тұрса, алдыңа қойған тамақты жемей тұра алмайсың ғой.
Шөлдеп тұрып бір стакан суды көрсең, ішіп қоймасың ба?
Ал онда неге сен, бүгін атқаратын ісіңді ертеңге қалдырасың?
Жаманнан неге қашпайсың? Жақсымен неге араласпайсың? Әдемілікті, сұлулықты неге сезбейсің?
Тоңған жан жылылықты іздемей ме? 
Саған сенген жан бар ғой. Сенен үміт күткен ата-ана арманы алданыш болғаны ма?
Жүректегі қайрат-жігер қайда? Қаныңда елдік пен ерлік, азаматтық пен адамдық атойлап тұрмаса несіне адамсың? Қазағымның тілін білмесең, ана тіліңе адал болмасаң, жаның да, қаның да қазақ деп тұрмаса ондай жанды танымаймын,танығым да келмейді!
Өзіңді қайра, жігерлендір. Елдің ұлы, намыстың құлы екендігіңді көрсетсейші.
Өміріңді сүйетін болсаң,
Өзіңді сүйетін болсаң,   қалғыма, қайыспа, қайғырма!
Қайта қадамыңның қарыштылығымен, қанаттың талмайтындығымен достарыңды сүйіндір, дұшпаныңды күйіндір!
Алмас қылыштай жарқырай білсең, күнге құштар гүлдей жайнай білсең ғана адаммын деп есепте өзіңді!