Идел буе каеннары

Илһам Шакиров көе 
Әхмәт Ерикәй сүзләре

Күпме карасам да, карап туймыйм
Идел буе каеннарына.
Алар, җитәкләшеп, яланаяк
Чыгар төсле Идел ярына.

Мин яратам сезне, кардәшләрне,
Хөрмәт иткән кебек яратам;
Шуңа күрә сезгә багышланган
Йөрәк җырларымны яңартам.

Каеннарның җилдә тирбәлүе
Рәхәт бирә минем күңелгә.
Белмим, күпме туры килер икән
Туган илем буйлап йөрергә...

Баганалы юлдан күз алмыйча,
Моңсуланып тора имәннәр.
Үсмер имәннәрне иркәләргә
Нәзек билле җилләр килгәннәр.

Мин кояшка таба, таңга таба,
Яз түренә таба юл алам;
Гөлләр арасына, үләннәргә,
Үзәннәргә кереп югалам...

Әгәр, сездән аерып, еракларга
Алып китә калса юлларым,
Каен шаулавында ишетермен
Туган җирнең үлмәс җырларын.

Перевод на русский язык
Сколько не смотрю, не налюбуюсь, 
На березы вдоль реки родной, 
Что под рученьки стоят босые, 
К нам навстречу выбежав гурьбой. 

Я люблю вас всех мои родные, 
Уважаю, очень вас люблю. 
И в честь вас пою свои простые, 
Песенки сердечные пою. 

От листков березок трепетанья 
Песня счастья рвется из души. 
Сколько мне осталось до прощанья? 
Как места родные хороши! 

От дороги взор не отрывая, 
Погрустневши, замерли дубы. 
Ветер, молодых дубков лаская, 
Нежно тормошит их за чубы. 

Я к горе и прямо к солнцу двинусь, 
В буйстве вешнем свой продолжу путь. 
Среди трав, цветов, войдя в долину 
Потеряюсь я когда-нибудь… 

Если вновь в неведомые дали, 
Унесут дороги вдруг от вас, 
Я услышу шум родных березок - 
То земли родимой вечный глас.