Напамінам страшнага граху 
Кожны дзень і кожная хвіліна. 
Гэй, Цярэшка, што ў тваім мяху?
Напаміны, напаміны, напаміны…

Бо пакуль ты коніка паіў
І вучыўся падаць не на сьпіну,
Хто тваю бабульку заманіў?
Напаміны, напаміны, напаміны…

У Цярэшкі сталася бяда: 
З кім спала ягоная жанчына?
Часу зашаптаная вада — 
Вер, Цярэшка — лечыць напаміны.

І ня век галоваццы балець. 
Чуеш? Дзервянее сэрца, подых стыне…
Валіць пара з вуліцы ў клець
Аб Цярэшцы сумным напамінам.

Вось і зьнік Цярэшка, выйшаў увесь.
Засталіся толькі напаміны.

© 01.2010,
Навеяна матывамі прыпевак да абрадавай гульні Жаніцьба Цярэшкі