Όταν θα μ’αποχαιρετάς
στα μάτια να μη με κοιτάς
οι σκέψεις γίνονται βραχνάς
θυμός και σε σκοτώνει

Όμως να μην με φοβηθείς
είναι θυμός της προσμονής
στα μάτια μου να μην το δείς
φύγε να τελειώνει

Δώσε ένα τέλος να αρμόζει
κάνε μια έξοδο μεγάλη
να σε χειροκροτήσουμε όλοι
τα πλήθη μάγεψε και πάλι
Όταν θα φεύγεις απο ‘δω
να μην το κάνεις τραγικό
καν’το σαν να ‘ναι κάτι απλό
κι ας θέλω να πεθάνω

Φύγε και τίποτα μην πείς
είναι η ώρα της σιωπής,
πνίγω τα λόγια της οργής
κι ας ξέρω πως σε χάνω