Дзе крыўляліся шпілямі купалы,
Воку чыстаму засціўшы зрок -
Там зяленівам крыюць абшар палі,
І крыніцай струменіць зарок (2)

Дзе цаглины драпежна плылі сцяной
Дзе з-пад брукаў бруіла крывёй
Там арана зуб'ём і другой цаной
Месца сплочана на крапіўё (2)

Дзе туляліся хіжа туды-сюды
Тыя, людам каго не назваць
Там із яблыняў дзікіх цвітуць сады
І нябёсам наўсцяж панаваць (2)

Калі бор запяе раптам пра вайну,
Мы падхопім паданнем баёў.
І прыпомнім як вецер павек крануў
І найлепшых забраў да багоў. (2)

Пазнавалі па мытай дажджом касці
І спазаналі, хто свой, хто - ня свой.
Гэта мы былі, хто ўмаліў не згасіць
Ад маланкі пажар над Масквой. (2)