Ова не е за завидлив народ, 
ниту за бедното, горко, со мака кажано "браво",
не е за ќарот, нели душата не се продава 
и раката што создава потсвеста не заборава.
Ова е за тој што цени труд и 
покрај што други не прават луди за оваа музика,
веќе секој е артист и немаме публика, 
но секој не е уметник и кога ќе сумираш џабе е.
Но ако не го правиш ќефот 
ти ништо ќе немаш на светот освен празнина и темно
па под маската ќе немаш скроз ништо 
и така не ја вадиш па многу незнаат дека си никој.
Чим материјал одбираш пред слободата 
и немаш поима колку е магична водата
така да нема брановите да те променат 
кога твојот сад е полнет од туѓиот океан.

Рефрен:
Чим гори фаќел веќе знаеш кај сме 
кога слушаш татнеж, врисок ко од грабеж, бесен лаеж,
мислејќи да се снајде ти зачекоруваш напред 
без да видиш дека си во погрешниот правец.

Зад себе оставам трага, цврсто чекорам, газам, 
нажалост кај нас чекор напред значи два чекора назад.
Незнам ова што е за вас, јас давам тука се 
зошто душата е најскупа неможат да купат се.
Некои ствари се во друга сфера 
ко што неможеш да ќутиш кога твојот crew го серат,
глува соба како сцена, завесата се крева 
за да рокаш вака колку ствари да се десат треба?

Не е поентата "сме јачи многу" 
само на тој начин кажувам оваа ствар ми значи многу.
Многу повеќе од кеш, престиж и профит 
сме најдлабоко нешто кое би можел да го сместиш во строфи.
Градиме чекор по чекор на цврст темел 
со добри намери, сепак на светов сме му прст среден.
Од секад човекот касно е доценет 
и неможеш да купиш зошто талент е непроценет.

Рефрен:
Чим гори фаќел веќе знаеш кај сме 
кога слушаш татнеж, врисок ко од грабеж, бесен лаеж,
мислејќи да се снајде ти зачекоруваш напред 
без да видиш дека си во погрешниот правец.