Եկո՜ւր, տաղտկալից կյանքըս խաղաղե, 
Ըզգալ տո՛ւր ինծի գորովանքն ու հույս. 
Պիտի գա օր մ’որ հոգիդ ավաղե 
Արագ խուսափումն երազին այս լույս:

Եկո՜ւր. վաղը դուն գուցե՜ թարշամիս, 
Եվ գուցե տենդով մը մեռնի հոգիս, 
Մի՛ խամրեցըներ հույզը պաշտումիս:

Թո՛ղ որ նայվաքիդ ըմպեմ բոցը ջինջ, 
Մոտեցի՜ր, քնքույշ ծաղի՜կը կյանքիս. 
Համբույրի մը մեջ մոռնամ ամեն ինչ:

Ա՜հ, այս կյանքն աղվո՛ր որքա՜ն դանդաղ է: 
Եկո՜ւր, ձանձրույթը հալեցուր հոգվույս. 
Լույս երազի մը մեջ զիս թաղե, 
Բե՜ր ինծի սըրտիդ գուրգուրանքը կույս: