Барып қайт, балам!
Ауылға туған барып қайт.
Шалғынға аунап,
Құмында ойнақ салып қайт.
Өр болып келед біз жақтың азаматтары,
Намысты соның көкігерінде жанып қайт.
Барып қайт!
Барып қайт, балам, ауылға туған барып қайт.

Белесі, белі,
Жоқ, әлде мидай дала ма,
Қарама, жаным.
Қалдырмай бәрін арала.
Шомыла барсаң, байқарсың, күміс көліңе,
Іздерім жатқан секілді менің жағада.
Арала!
Арала бәрін - орман ба, тау ма, дала ма?!

Болад деп қандай,
Сұрайтын едің жайлауды.
Сыбағаң үшін
Бір қозы сонда байлаулы.
Аңқылдап келіп арғымақ тартар ағайын,
Алтынды-зерлі ер-тұрмандары сайлаулы.
Байлаулы!
Көзіңмен өзің қайтарсың көріп жайлауды.

Ауылың жайлы
Қиялың менен елесің,
Айналып шыңға,
Ғажайып күйге енесің.
Атаң мен марқұм әжеңнің сонда бейіті,
Соға кел, қалқам, елемей кетті-ау демесін.

Басына барсаң,
Түс ауып кетпей, ерте бар.
Қасыңа, жаным,
Жөн білер біреу ерте бар.
Атымнан менің топырақ таста иіліп,
Әкеңнің осы сағыныш күйін шерте бар.
Шерте бар!
Әкеңнің осы сағыныш күйін шерте бар.

Ертелі-кешті
Қуалай бермей, ойынды,
Бір ауық, қарғам,
Арманға жүздір ойыңды.
Көпшілік көзі сынағыш келер мұндайда,
Абайлап басып, түзетіп ұста бойыңды.
Бойыңды!
Абайлап басып, түзетіп ұста бойыңды.

Барып қайт, балам,
Ауылға туған барып қайт.
Шалғынға аунап,
Құмында ойнақ салып қайт.
Біз жақтың қызы ибалы келед, құлыным,
Жарқ етіп, жаным,
Жанарын шоқ боп қарып қайт.
Барып қайт!
Барып қайт, балам, ауылға туған барып қайт