Płynę bezpowrotnym statkiem
W dali dom
Na strychu został braci śmiech
Ojciec już pożegnał matkę
Ogród zastygł jak żywica starych drzew

Ciężkich chmur przyniósł wiatr zbyt wiele
Z [bad word] rąk wydostał się pogodny czas
Niosąc ból, miłość i nadzieję
W przepaść życia bezpowrotnie zepchnął nas

Śmierć jak kot snuje się po dachach
Karmię ją miską pełną mojej krwi

W nocnej mgle przed kolejnym miastem
Stoi sam, rękawem wycierając łzy
Chłopiec, co jasnym wzrokiem patrzył
W przyszłość, która mu zabrała sny

Śmierć jak kot snuje się po dachach
Karmię ją miską pełną mojej krwi
Całkiem sam w czterech czarnych łapach [bad word]  coś, drapiąc [bad word] drzwi