ხოხბის ყელივით ლამაზი
ქალი გადმოდგა მთაზედა
ჩემკენ იღიმის მაცდურად
ბინდი გადმეკრა თვალზედა

ნეტავი თუ გყავს ქამარია
მარტო რად გიშვებს წყალზედა
ჩემი რომ იყო ლამაზო
არ მოგიცილებ მკლავზედა

შენს თავს არავის დავუთმობ
ვფიცავ ამ ჩემსა მზესაო
შენთვის გავწირავ სიცოცხლეს
შენთვისა შევძრავ მთრებსაო

ბევრს არასა გთხოვ მისმინე
ამ ჩემი გულის კვნესაო
ამაღამ ჩემთან გადმოდი
არაკებს გეტყვი ბევრსაო.

ჩაძინებულს რომ გნახვიდე
შვლის ნუკრის თვალებიანო
ქალავ შენს ახლოს ვერ მოვალ
გული არ შაგიფრთხიალო

მარტო დაგხედავ მძინარსა
ფრთხილად რომ შაგეხმიანო
იქნებ ჩურჩულით შაგკითხო
რა გესიზმრება ფრთიანო.