Wypełniam nimi dom, jak liście susze je.
Starania długich lat jak z gliny lepią mnie.

Więc teraz mam, i spokój mam, i miejsce mam.
Nie potrzeba mi nic.
I słowa mam, i dźwięki mam, i Ciebie mam.
Nie potrzeba mi nic.
Nie potrzeba mi nic.

Czerpałam ile sił z najmniejszych nawet chwil.

Chowałam wszystko by nie uronić ani krzty.

Więc teraz mam, i spokój mam, i miejsce mam.
Nie potrzeba mi nic.
I słowa mam, i dźwięki mam, i Ciebie mam.
Nie potrzeba mi nic.
Nie potrzeba mi nic.