Ақылсыздың кесірі

1-Part:
Сәтім түсіп қарттар үйіне аяқ басқан едім,
Сол кездегі көрсеңдерғой қариялардың жүздерін
Көздерінде бір мұң,ол мұңды мен түсіндім,
Өзімнің туған балам неге мұнда акелген.

Әй бейшара жауап берші әке-шешең неге онда,
Сені олар баққанда,сен бағаламадыңба?
Жағдайың болмасада,болмайды бас бастартуға,
Әлде сөзің өтпедіме қойныңдағы қатыныңа?

Әке-шеше алтын адам жоғалтсаң таба алмайсың,
Ақылсызға ақыл зая,болды енді айтпаймын.
Барғанымда жақындап бір әженің қасына,
Оның алғашкы сөзі «Сен менің баламсыңба?»

Жоқ деп жауап бердімде,көзімнен жас тамшылады,
Әрбір қойған сұрақтары арқамды қамшылады.
Қайда екен менің балам? Қайда екен немерелерім?
Олар мені тастасада мен оларды сүйемін!

Қайырмасы:
Мен қалаймын әр қария өз төрінде отырғанын,
Мен қалаймын тіпті қарттар үйі жабылғанын.
Надандар түсінгенін ата-ана қымбат екенін,
Әрбіріне ақыл қонып,ата-анасын котергенын.

2-Part:
Mендеде кейде шатақ мінез әкеме қарсы сөйлеймін,
Кейде баріне ашуменен қолымды бір сілтеймін.
Мендеде сендей адаммын,менде анамды жылаттым,
Сол ақымақтығыммен өзімді жерге құлаттым.

Бірақ ешқашанда мен ата-анамды тастамаймын,
Ата-анама ұзақ өмір тілеп жалбарынайын.
Маған сенбесең досым баршы қарттар үйіне,
Тас жүрек болмасаң егер шығасын түңіле.

Неге десең ол жердегі ата-әжелер көнілсіз,
Терезеге жалт-жалт қарап,отырады үнемі үнсіз.
Келер болсақ ақиқатқа бәрінің бар ұл-кыздары,
Сол ақымақ ұл-қыздары қалай ұйықтай алады.

Ата-ананың қадірін балалы болғанда түсінесің,
Осы сөз босқа емес,ойлан досым өкінесің.
Көзді ашып жұмғанша сендеде қартаясың,
Сеніңде ұл қызың болады,сенде сол жерге барасың.