sen...kim bilir kacinci uykuda
sen...masal mavisi [bad word] 
sen...korsan yureyinle pusuda
ben..yollarda olacagim
ve seni unutacagim...

SEN BU ŞİİRİ OKURKEN

Sen bu şiiri okurken 
Ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım 
Artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası 
Ne de telefonların çalacak gece yarısı 
Ve bu zavallı yüreğim olmayacak artık 
Kaprislerinin hedef tahtası... 
Seni sana 
Beni bir akıl hastanesine 
Bırakıp gideceğim bu şehirden 

Nasılsa kavuşamadım sana 
Nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım 
Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu 
Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın 
Ne yaptımsa 
Bir türlü sana yaranamadım 
Artık adressiz 
Işıksız 
Ve öylesine ıssızım 
Dünlerin kadar eskiyim 
Verdiğin acılar kadar paslıyım 
İşte çıkıp [bad word] hayatından 
Nasılsa fark etmez senin için 
Belki çok şanslı 
Belki de en yaşlıyım... 
Artık 
Pusulam hasreti 
Saatim yalnızlığı 
Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana 
Neylersin 
Yolcu yolunda gerek 
Belki bundan sonra 
Belki senden sonra 
Adam olur bu “asi yürek” 
Ve dersini alır da bu sevdadan 
Bir daha 
Boyundan büyük denizlere 
Asılmaz kürek 

Yarın bu saatlerde 
Ben yollarda olacağım 
Sen kimbilir kaçıncı uykunda 
Masal mavisi bir rüyada 
Ve elbette o korsan yüreğin 
Yine pusuda 
Oysa 
İlk defa sesimi duymayacaksın 
Sitemlerin sahipsiz 
 [bad word] #305;n cevapsız kalacak 
Belki ilk defa içini kemirecek yokluğum 
Tanımadığın bir korku içini saracak 
Ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın 
Ne oldu? 
Ne oluyor? 
Ne olacak? 
Sonra 
Bir gözün kör 
Bir kulağın sağır 
Bir ayağın kırık 
Bir kolun kesik 
Düşeceksin yollara 
Yani baştan başa yarım 
Yani baştan başa eksik 
Bütün duvarlar üstüne yıkılacak 
Belki ilk defa 
“Unutuldum” diyerek için sızlayacak 
Ve sen bu şiiri okurken 
Ayrılığımız çoktan başlamış olacak 
Belki de son tesellin 
Sana yazdığım “bu son şiir” olacak 
Ve kimbilir 
Unutulmuş bir gecenin tam ortasında 
Başucundaki bir radyoda 
Uykusuz bir şair yüreğini çınlatacak 
Ve bir daha fısıldayacak kulaklarına 
Sana adanmış bu satırları 

“Bütün şehirler uyur 
İstanbul uyumaz 
Ve birgün 
Bütün sevenler unutur seni 
Ama bu “şair yürek” 
ASLA UNUTMAZ...”